Buffelorunner, autosleutel weg, belgenactie

Zaterdag om 10:15 uit bed gegaan, was op zich niet laat geworden vannacht. Heb eerst twee films gekeken waaronder John Q, ontzettende mooie film, maar ook met humor erin verwerkt, echt een aanrader. Daarna naar de stad gegaan en eindelijk liedjes op m'n I-pod gezet, waaronder uiteraard een paar songs van Jan Smit, yeah!! Ben weer helemaal in m'n sas. Op de terugweg hadden we nog een vogel aangereden, tsja die had toch wat sneller moeten vliegen. 's Avonds ging ik in m'n eentje hardlopen en ik weet niet of ik dat nog wel durf te doen hoor. Ren ik lekker op m'n gemak terug naar het hostel, hoor ik opeens grsj grsj, het geluid van iets dat door de graanvelden loopt. Kijk ik achterom, lopen er 4 gigantische buffelachtige beesten achter me. Nou ik kan je vertellen, dat is best eng als je daar alleen in the middle of nowhere loopt, hahahah. Ik heb het natuurlijk meteen op het sprinten gezet en dacht alleen maar; niet achterom kijken en naar die grote machine op het veld rennen, dan kan ik eventueel daarop klimmen als ze me achterna komen. M'n hart ging tekeer als een gek. Ja, dat verwacht je toch ook niet, ik let alleen maar op de slangen, niet op die gigantische beesten. Uiteindelijk uitgeput bij de machine aangekomen, bleek dat ze gewoon rustig de andere kant opliepen, hahahahah Weer paniek voor niks, maar toch, het was wel een angstig moment voor me, want je weet maar nooit. Na het rennen lekker gedouched en gegeten en toen met de hele zooi naar de stad om uit te gaan. We zaten met 6 man in de auto en de rest ging met de taxi. Als gewoonlijk gingen we weer naar de area toe en was weer gezellig. Ontzettend gelachen om Jeroen, die kan zo lekker maf dansen, heerlijk. Er was ook een of andere jongen die het helemaal geweldig vond dat ik uit nederland kom en gaf me een high five en een knuffel, die ozzies sporen soms ook niet hoor, hahaha. Het einde van de avond liep helaas niet zo af als verwacht. De auto sleutel hadden we aan een ier gegeven en die zou bob zijn. Bijna op het einde, kijkt die ons opeens verschrikt aan met z'n handen zoekend in z'n zakken. O jee, zegt ie, ik denk dat ik de sleutel niet meer heb. Waarschijnlijk ligt ie nog in het kebabhouse. We keken hem eerst aan van, oh nee he, hoe kan je zo stom zijn en daarna keken we elkaar aan en gingen weer gewoon door met dansen, hahahaha. Ja, wat moet je anders, ik ga m'n avond niet verpesten daardoor hoor. We hebben nog 2 reservesleutels en we kunnen de taxi naar het hostel nemen, dus. Uiteindelijk om 2 uur sloot de area weer en zijn we naar het kebabhouse gegaan en inderdaad, de sleutel lag binnen, we zagen hem liggen, maar helaas, hij was al dicht, hahahahha zo dichtbij, maar toch zo ver weg. Toen maar de taxi naar huis genomen en lekker naar bed gegaan. Zondag 16/11 Eerst lekker geluierd en toen om 17:00 met Brecht naar de stad om onze auto en de sleutel op te halen. Toen we daar aankwamen was het kebabhouse dicht, maar volgens de buren zou ie zo opengaan.Toen maar eerst naar de pinautomaat om geld op te nemen en je raadt het nooit.....De pinautomaat was gesloten!!! Nouuu jaaa, heb je ooit gehoord van een pinautomaat die gesloten is hahahha. Als bewijs hebben we een foto genomen. We zijn daarna naar het internetcafe gegaan en hebben daar een paar uur gezeten, totdat Jeroen belde en zei: Honger, honger!!!! Brecht en ik zouden op de terugweg langs KFC gaan om eten te halen voor iedereen en ze vroegen zich af wanneer we nou kwamen. Uiteindelijk hebben we de sleutel kunnen ophalen en gingen we eerst naar woolies om sigaretten en beltegoed voor Tony te halen. Daarna naar KFC om kip voor iedereen te halen (we lijken wel een boodschappendienst, we hebben helemaal niets voor onszelf gehaald) en toen naar Billabong (drive-in drankenwinkel) om bier te halen voor de nieuwe ieren en Jenni. Ja en nu gaat de belgen actie komen. Je weet toch dat wij altijd moppen hebben over hoe dom de belgen, nou dit is het bewijs, hahahaha. We hadden eten gehaald bij KFC en Brecht was bezig met het inladen van alle tasjes. Ondertussen legt hij z'n portomonnee op het dak van de auto. Dus ik zeg nog voor de grap, vergeet je porto niet he, hahahah (Hij is nl best wel vergeetachtig). Rijden we naar Billabong, grijpt ie opeens naar z'n zakken en zegt : Cindy, m'n portomonnee!!!! Dus ik begin keihard te lachen, ik denk die neemt me in de maling. Zegt ie: Nee, echt Cindy, ik heb hem niet. Dus ik een noodstop maken, Brecht helemaal in paniek, kijkt nog achter in de tasjes of ie daar niet ligt. Nou ondertussen kon je mij al oprapen van het lachen. Dus ik zeg , kom op spring in de auto en we rijden terug. Hij weer in de auto, deur dicht en ik geef gas en maak een U-turn om op de andere weghelft te komen. Nou toen gebeurde het hoor, begint Brecht weer te gillen: Cindy, de deur, hij is open. Was zijn deur niet goed dicht, omdat de gordel ertussen zat en die vloog dus open in de bocht. Nouuuuuuu, toen had ik het helemaal niet meer, ik kon niet meer rijden, zo hard moest ik lachen , ik pieste bijna in m'n broek. Het leek wel een comediefilm. Maar ja, ondertussen moest ik natuurlijk wel snel naar KFC voor z'n porto. Uiteindelijk bij KFC aangekomen en ja hoor, daar lag ie, pfff gelukkig maar. Wat een hilarische gedoe was dat weer. Wat ook wel grappig was, was dat toen we uit de KFC kwamen een paar ozzies riepen, She's fucking hot!!!! En toen we wegreden riep Brecht voor de grap, and she's mine!!!! Waar ik dan weer aan dacht toen we snel terugreden naar KFC " straks hadden zij die portomonnee gevonden en hadden hun vrolijk terug geroepen ' and that's mine'!!! Dan had het echt op een scene uit de film geleken :-). Uiteindelijk dus goed afgelopen en gingen we weer vrolijk gestemd naar het hostel. Bij het hostel aangekomen riep ik of iemand ons kon helpen met al hun spullen te dragen. Staat Dermott op de veranda en Brecht loopt er naar toe met al wat eten, grist ie naar de tassen en schreeuwt, give me my fucking food and change!!!! En wij hadden echt zoiets van, you're welcome.....Ja hoor was ie ontzettend kwaad dat we vier uur weg waren geweest en hij had honger. Nou, het moet toch echt niet gekker worden, dat onze vrije tijd door hun ingedeeld wordt. Brecht en ik stonden echt perplex, geen greintje respect heeft ie gast, vind het maar heel normaal dat wij alles voor ze doen. Volgende keer dus nee zeggen zou je zeggen, maar helaas hebben Brecht en ik hetzelfde probleem, we kunnen geen nee zeggen. Ach en maandagavond heeft hij z'n excuses aan Brecht aangeboden, misschien toch nog wel een beetje opvoeding gehad?? Ik heb het in ieder geval helemaal gehad met de ieren. (Voor de Friends-fan, ik ben het helemaal eens met Joey's ouders).