Uit een vliegtuig springen met 200km p/u

Zondag 10 Mei 2009
Om 08:15 opgestaan en ontbeten. Het ontbijt hier was ook gratis. Heb eerst een wandeling gemaakt van anderhalf uur, Bob’s Upper Track and Harbour View. Jeetje, ik heb echt geen conditie hoor, berg op, berg af. Was blij dat ik alleen was, kon ik soms even hard uithijgen, hahaha. Daarna naar de tourist information gegaan om wat informatie te zoeken over de verschillende buspassen. Heb de info bij elkaar gepakt en ben lekker een terrasje gaan pakken. Onder het genot van weer een hot choco heb ik alles naast elkaar gelegd en gekeken wat het beste bij m’n reisplannen paste. Uiteindelijk heb ik voor de Stray bus gekozen en heb dan ook een pas gekocht en vertrek morgen alweer naar Nelson waar ik wil gaan skydiven boven het Abel Tasman park. Hoop dat ik het durf, brrr, wel eng hoor. Heb nog ruim 2 uur op internet gezeten, wat boodschapjes gedaan en toen gelunched in the Villa. Heb daarna nog gelezen en toen was het alweer tijd voor het avondeten. Ondertussen ook nog gepraat met een engelse meid die morgen ook naar Nelson gaat, maar hoop haar toch niet meer tegen te komen hoor, hahahaha. Niet mijn type. Om 20:00 weer appeltaart met Hokey Pokey ijs en toen naar moeders gebeld, want het is moederdag. Tsja dat mag je natuurlijk niet vergeten he. Ook nog anderen gebeld en toen weer naar buiten en heb wat gedronken met wat mensen en toen weer naar bed.
Maandag 11 Mei 2009
Om 09:00 opgestaan, gedouched, ontbeten en toen uitgechecked om 10:00. Heb toen nog wat gelezen en uiteindelijk om 11:15 naar de ferry gelopen om daar de Straybus te pakken. Om 12:00 vertrokken we dan richting Nelson. Was weer een mooie rit en om 14:00 waren we gearriveerd. De rest van de groep ging door naar het Abel Tasman park, maar daar ga ik pas over twee dagen naar toe. Ben naar een Yha hostel gelopen en heb me ingechecked. Aangezien het de tiende nacht was dat ik in een Yha hostel verbleef, heb ik een membership pas gehad, waardoor ik nu korting krijg op de overnachtingen en nog meer dingen. Heb bij het inchecken meteen een skydive geboekt voor morgen, ahhhhhh das pas eng! Na m’n spullen op de kamer te hebben gedumped, ben ik naar de information centre gelopen. Onderweg zag ik al een camper geparkeerd staan van Britz, maar ja, er rijden zoveel van die campers rond. Mmmm, zouden het dan toch weer die belgen zijn...nee, dashboard is te netjes, of is dat toch Jeroens muziekbox??? En ja hoor, hetzelfde kenteken. Heb een sms naar Jeroen gestuurd, maar toen ik de I-site inliep zag ik daar Jonas en Brechtjen al. Jeroen en Jonas hadden gisteren al een skydive gedaan en vonden het geweldig, dus ben benieuwd. Heb even met ze gepraat en na wat info van de I-site ben ik boodschapjes gaan doen. Terug in het hostel heb ik een globale planning gemaakt voor de rest van m’n reis in NZ en toen een dutje gedaan. Na het dutje lekker eten gemaakt, weer gelezen en toen naar bed gegaan, morgen wordt een spannende dag!!!
Dinsdag 12 Mei 2009
Om 07:30 een douche gepakt en toen gaan ontbijten. De zenuwen gieren door m’n lijf. Wat ga ik nu weer doen??!!! Een beetje uit een vliegtuig springen van 13000 Ft, ik lijk wel gek!!! Maar ja, toch maar doen he. Je kan beter spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan, dan de dingen die je niet hebt gedaan.....Om 09:00 werd ik dan opgepikt door een jongen van het skydive centre. Nou, die kon kwekken hoor, leek wel een meid. Vond het niet zo erg, waren me gedachten tenminste niet bij de sprong. Ik denk dat we ongeveer om 10:00 aankwamen. Kreeg daar eerst een dvd te zien om in de mood te komen, ik kon alleen maar lachen van de zenuwen, jeetje wat verschrikkelijk. Gelukkig waren er andere 4 meiden die ook errug nerveus waren. Na de dvd mocht ik als eerste met m’n instructeur mee, een pak aan, helm op en gaan met die banaan.... Had ook m’n eigen cameraman mee, wilde dit natuurlijk wel vastleggen voor later voor m’n kleinkinderen, hahahah. Laten zien hoe stoer oma toen wel niet was :-). Het vliegtuig waar we in zaten was echt superklein, doodeng. We zaten er in met z’n zevenen. De piloot, instructeur, cameraman, twee andere instructeurs, een student en ik. Na een half uur boven het Abel Tasman Park gevlogen te hebben, waren m’n zenuwen gelukkig helemaal onder controle en ja hoor, de deur ging open, ahhhhh...Eerst ging de student, maar die wachtte veel te lang met springen, zodat we uit de drop zone waren en wij nog een cirkel moesten vliegen, deur ging dus weer dicht. Uiteindelijk deur weer open, cameraman hing buiten de deur om mij te zien springen. Eerst nog even zwaaien naar alle camera’s!!! Hang je daar uit een vliegtuig een beetje stom te zwaaien, maar dan uiteindelijk ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh. Jezus, wat een vet gevoel is dat zeg...Eerst krimpt je buik ineen en dan denk je...kijken kijken, geniet van het uitzicht. De wind blaast je om je oren, net of je uit het raampje van een auto hangt met 200 km per uur. Blijven ademen Cindy, blijven ademen, oh je moet de hand van de cameraman vastpakken, even rondjes draaien, gek doen en dan weer los laten. Na 60 seconden ging de parachute dan open en dan is het opeens kalm, geen gesuis langs je oren, heerlijke rust en dan kan je pas genieten van de omgeving. Wel vreemd hoor, om je voeten zo zien te bungelen. Maar wat een ervaring zeg, ontzettend gaaf!!! Gelukkig heb ik de video en foto’s ervan om het weer te herbeleven, want het gaat zo ontzettend snel, voordat je het weet sta je weer met beide voeten op de grond. Heb bij de receptie dan een T-shirt en een certificaat gehad en de dvd met foto’s en video zouden ze later komen brengen naar m’n hostel. Om 12:00 was ik weer terug en heb eerst wat gegeten. Daarna naar de bieb gegaan voor gratis internet. Moet ik vaker doen, scheelt me handen vol geld. Daarna nog een dutje gedaan, avondeten gemaakt en uiteindelijk later in de avond waren m’n dvd’s ook gearriveerd. Morgen meteen bekijken op de computer....